عکس هوایی رقومی یا دیجیتال

تکنولوژی اخذ عکس های هوایی متناسب با تکنولوژی عکاسی در حال پیشرفت است و این دو بر هم تاثیر گذارند .به این معنی که پیشرفت های علم عکاسی و ثبت تصاویر به طور مستقیم در عکسبرداری هوایی یا فتوگرامتری تاثیر گذاشته و بالعکس نیاز ها و پیشرفت های عکسبرداری هوایی شتاب دهنده ای برای پیشرفت عکاسی بوده است .

نمونه عکس هوایی آنالوگ : 

به طور اجمالی هماهنطور که در سالهای گذشته عکسبرداری توسط دوربین های آنالوگ انجام میشد، عکسبرداری هوایی نیز از همین تکنولوژی بهره میبرده است . برای عکسبردرای آنالوگ ، یک دوربین آنالوگ در زیر هواپیما نصب و در مسیر عکسبرداری هوایی و در فواصل منظم عکسبرداری انجام میشده است . سپس فیلم ها در تاریکخانه تبدیل به نگاتیو یا دیاپوزیتیو شده و سپس بر روی کاغذ مخصوص چاپ میشده است.

با ورود فناوری عکاسی دیجیتال ، به تدریج این فناوری جایگزین دوربین های عکسبرداری آنالوگ در هواپیما شد که تحول عظیمی در کیفیت و دقت فتوگرامتری ایجاد کرد ، مضاف بر این ، تکنولوژی عکاسی دیجیتال به دلیل امکان ذخیره ، بازیابی و اصلاحات نوری که در اختیار قرار میدهد موجب سرعت بخشی به فرایند تبدیل عکس به ارتوفتو و نقشه در پروژه های عظیم نقشه برداری شد .

در ایران نیز دوربین های رقومی فتوگرامتری اولتراکم Ultracam حوالی سال 1387 شمسی توسط سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح و 1390 توسط سازمان نقشه برداری کشور به کار گرفته شد که این دو سازمان از این تاریخ عکسبردار را بر اساس تکنولوژی رقومی انجام داده اند .

نمونه عکس هوایی رقومی (دیجیتال) :

در عکسبرداری رقومی به دلیل کاهش ملموس محدودیت های فضای فیزیکی ذخیره سازی عکس ، امکان اخذ ، ذخیره و نگهداری تعداد به مراتب بیشتری عکس وجود دارد ، لذا اختیار عمل تیم فتوگرامتری جهت افزایش میزان همپوشانی عکس ها به مراتب بالاتر است ، ضمنا در عکسبرداری رقومی به دلیل اینکه محدودیت ابعاد نگاتیو وجود ندارد ، با تقویت عدسی و سایر پارامتری های عکسبرداری امکان اخذ تصاویر با رزولیشن بالا و با سطح پوشش وسیعتری میسر است .